Bloementransport
De vrolijke bloemenchauffeur Barry van Bladel
Nadat ik een oproep had geplaatst op Facebook over bloementransport, reageerde Barry van Bladel (22). Hij meldde zich zo enthousiast aan, dat ik telefonisch contact opnam. We maakten een afspraak en ik ging op de afgesproken dag naar Barry. Vooraf moest ik wel even aan Google vragen waar Kudelstaart ligt.
John Pronk Transport
John Pronk Transport BV heeft diepe wortels in het vervoer van groente, fruit, bloemen en planten. Die gaan terug tot de jaren ’30, toen opa Piet Pronk groente en fruit ging rijden. En lopen in een rechte lijn door, tot het John Pronk Transport BV van vandaag dat het verst rijdt van iedereen. In 1950 nemen de zonen van Piet (waaronder Johns vader Joop) de transportactiviteiten over en breiden deze uit. De gebroeders Pronk transporteren groenten en fruit naar steden als Berlijn, Milaan, Saarbrücken en Parijs.
Enthousiasme voor het transport
Het enthousiasme voor transport is al vroeg bij Barry ontwikkeld. Zoals ongeveer bij 80% van de chauffeurs, ging hij met zijn vader mee op de vrachtwagen. Dat was niet in het bloementransport, maar in de hoogwerkers. Totaal wat anders, maar wel leuk om te ervaren. Het was in ieder geval het begin van zijn transportcarrière. Hij is de opleiding gaan volgen en gestart bij Wematrans, direct op z’n plek zoals ze dat zeggen.
“Toen ik 19 jaar was, had ik alles behaald wat ik nodig had voor het chauffeursvak en ben begonnen in het bloementransport”, vertelt Barry. “Het grappige is dat ik eigenlijk al twee jaar als charter voor Pronk heb gereden. Ik heb al vele plekken van de wereld kunnen en mogen zien. Dat is écht gaaf! Ik rijd inmiddels vast voor de Intratuin en ik kom op plekken waar ik anders niet zo komen”.
Relatie
Barry glundert als hij over zijn werk praat. Het is leuk te zien dat hij zo gepassioneerd bezig is. Maar hij is niet alleen, want het toeval wil dat vandaag ook zijn vriendin Marit (19) mee is. Ze gaat weleens vaker een dagje met hem mee. Maar echt een ‘tik’ met de transport heeft ze (nog) niet. Barry start zijn dag meestal om 2.00 uur. En dan ligt een persoon die niets met de transport heeft, graag nog in bed. Maar dat vindt hij niet erg. ”Het zou leuk zijn als ze wakker zou blijven, maar ik klaag niet. Ben al blij dat ze meegaat, dat is ook wat waard. En wie weet krijg ik haar binnenkort nog eens zover dat ze ook gaat poetsen voor mij. De liefde voor de transport gaat ze ook nog wel krijgen, denk je ook niet?”
Merk gebonden of toch niet?
Het geluid van een ronkende V8 kan vrijwel iedereen bekoren. Bij veel chauffeurs is hier de liefde voor transport mee begonnen. En waar de één trouw blijft aan Scania, zijn er ook die kiezen voor een ander merk. En zo verliep het ook bij Barry. Hij zag een Scania Torpedo en zei “Dat ga ik ook later doen”. En het werd een vrachtwagen, maar geen Scania Torpedo. “Mijn eerste vaste auto was een Mercedes Benz MP5, echt geen verkeerde auto. Maar toen de Scania kwam, werd ik wel een stukje blijer! En ja, die heb ik altijd gepoetst, hahaha”.
De vrachtauto waar je mee werkt, is volgens Barry je tweede huis. En het is logisch om die schoon te houden. Nu rijdt hij bij Pronk een DAF Euro 6 en dat bevalt goed. Bij dit bedrijf is er eenheid in merk en dat vindt hij mooi. Gewoon één lijn. Hij is wel trots op de lampenbeugel. Dat is volgens Barry, op het interieur na, het mooiste van de wagen.
Trailer
Vriendin Marit komt er tussen en vraagt “Maar als je nou moet kiezen tussen truck en trailer?”. Dan glundert Barry en zegt hij, tegen mijn verwachting in: “Dan wordt het trailer. Dat zal ik even uitleggen. Ik kan rijden met een “starre” as, maar heb gelest met een meesturende as. Dat is zo fijn rijden! Het is natuurlijk geen must, maar tijdens het gesprek heb ik aangegeven dat ik dat heel graag zou willen. En toen die vrijkwam en aan mij werd toegewezen, werd ik toch wel heel blij”.
Tijd voor foto’s
Barry en ik kunnen nog uren doorkletsen over het transport vak en vrachtwagens. Maar er moeten nog foto’s gemaakt worden. Barry komt meteen met een idee. We zijn dichtbij de bloemenveiling en hij heeft daar nog wat werk te verzetten, dus rijden we die kant op. Ik kijk ondertussen mijn ogen uit, want op deze plek kom ik niet gauw. Als Barry klaar is, gaan we door naar Intratuin. Hij vindt dat een fijne opdrachtgever en rijdt daar graag voor.
Er komt een eind aan onze ontmoeting. Ik schiet de laatste plaatjes, terwijl de vliegtuigen door de lucht gaan. We keren terug naar de zaak en nemen afscheid. Barry bedankt voor je tijd en gezelligheid. En Marit, wie weet zie ik jou ook nog eens op de vrachtwagen,
Jantine