Carriereswitch
Van Vrachtwagenmonteur naar Vrachtwagenchauffeur
Nikita is een jonge, gezellige dame van 27 lentes jong en onlangs maakte zij een carrièreswitch. Na zeven-en-een-half jaar werkzaam te zijn geweest als monteur zette zij de stap naar chauffeur. Ik was benieuwd naar wat haar had doen besluiten deze overstap te maken en zocht contact met haar. Ik deed mijn voorstel en voordat ik het wist hadden wij gezellig contact.
Vanaf jongs af aan een droom
Nikita vertelt vol enthousiasme dat ze vroeger al zei, dat ze later chauffeur wilde worden. Maar soms gaat het niet meteen zoals je het zelf wilt. Ze stelde daarom zichzelf een doel en dat is nu toch gelukt. Ze had bij haar vorige werkgever de kans gekregen om de benodigde papieren te halen, wat ze natuurlijk aanpakte. Toch duurde het even voor ze écht verder kon. Maar het zou goed komen!
Dé kans
Via een familielid kwam de firma Overmeer op haar pad. Nikita vertelt: ”Ik wist honderd procent zeker dat als ik hier niet op zou ingaan, dat ik niet zo snel weer een kans zou krijgen. En weet je Jantine, ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan. Ze waren ook tijdens het sollicitatiegesprek super relaxed. Toen het officieel was, heb ik dan ook een vreugdedansje gedaan. Eindelijk kon ik mijn droom achterna gaan. En als je dat kan, moet je er écht voor gaan. Ik kan het iedereen zo aanraden.” Of het allemaal gelijk makkelijk ging? Nikita grinnikt en gaat verder: “ Nee, verre van dat. En daar moet ik wel gelijk bij zeggen, bij Overmeer betreft het vervoer van gevaarlijke stoffen. Je kunt dus niet gelijk achter het stuur kruipen. Ik heb door keihard te blokken, het ouderwetse studeren (want het was pittige kost) toch in één keer mijn ADR-papieren gehaald. En daar ben ik trots op! Toen ze het op kantoor hoorde, werd ik direct ingepland.
Inwerkperiode
“Ingepland worden, meteen alleen op pad?”, vraag ik enigszins beduusd. “Nee, dat is niet het geval. Gelukkig kreeg ik een week de tijd om met een ervaren collega mee te rijden. Dat is prettig, want hoewel ik veel ervaring heb met de motor van een vrachtwagen, ben ik met het rijden eigenlijk onbekend. Bij Overmeer denken ze mee en vinden ze het prettig als je vragen stelt. Zo kun je leren en dat wil ik graag. Ik krijg veel support en ze hebben geduld met mij. Daarom ben ik nu zo ver. Na die week ben ik met een andere collega opgetrokken. Wel zelf achter het stuur, maar samen oprijden. Zo kun je ook al je vragen stellen. Want neem van mij aan, het is in de praktijk wel wat anders dan je in de lessen leert”.
Nog geen vaste wagen
Inmiddels is Nikita al weer veel verder en gaat zij dagelijks alleen de weg op. Ik ben benieuwd of ze al haar ‘eigen’ wagen heeft? En zo niet, hoe dan wel? “Momenteel ben ik springer”, legt ze uit. “Ik wacht netjes op mijn beurt, tot het mijn kans is voor een vaste wagen. Dus ik rijd dagelijks in de wagen van een collega. Als ik een vrachtauto weer achter moet laten, tank ik hem af en zet ik hem schoon terug. De collega’s waarderen dat, merk ik wel. Eigenlijk kan je het zien als oefenen voor het eigen werk straks”, sluit Nikita af.
Uitlaadklep
“In het begin zat ik wel eens even te balen, als ik alleen bij een nieuwe plek aankwam. Ik wil geen schade rijden, dus doe er soms wat langer over. Dat vind ik wel confronterend. Mensen oordelen toch al zo snel. Maar ja, ik rijd op die wagen, dus ik ben er verantwoordelijk voor. Laat ze maar kijken, ik neem liever de tijd om het goed te doen, dan gestrest en de rest”. Als het tegenzit, kan dat weleens haar humeur beïnvloeden. Maar daar heeft Nikita een goede uitlaadklep voor, ze vindt het heerlijk om thuis te gamen. “Even ontspannen, nergens aan denken, heerlijk”, lacht ze.
Dankjewel Nikita, voor jouw tijd en het gezellige gesprek. Vond het erg leuk om je weer een keer te spreken. Veel plezier onderweg en wie weet, zien we elkaar snel! 
Tekst: Jantine
Foto’s : Nikita